آسمان 25 فروزدین ساعت 10 شب و 25 اردیبهشت ساعت 8 شب

در بالای آسمان شمال شرقی دب اکبر که در نزد مردم به خرس بزرگ معروف است قرار دارد.دو ستاره انتهایی در کاسه آفتابگردان به نام راهنمایان معروف هستند که اگر آنها را به هم متصل کنیم و ادامه دهیم به ستاره قطبی (آلفای خرس کوچک) یا ستاره شمال میرسیم. اگر این دو ستاره را از مست دیگر ادامه دهیم به صورت فلکی اسد در جنوب شرقی میرسیم. اگر قوس دسته آبگردان خرس بزرگ را ادامه دهیم به ستاره روشن نارنجی سماک رامح(آلفای عوا) در نیمه راه آسمان شرقی خواهیم رسید که قاعده بادبادکی شکل عوا یا گاوران را تشکیل می دهد که در این شرایط تقریبا افقی است. اگر خط را از سماک رامح باز هم بیشتر ادامه دهیم به سماک اعزل یا آلفای سنبله در سمت جنوب شرقی خواهیم رسید. در زیر سماک اعزل یک قوی از ستارگان به نام اکلیل شمالی وجود دارد که در زیر آن صورت فلکی پروانه مانند یا اچ (H) شکل هرکول می باشد. دقیقا در شمال شرقی ستاره سفید رنگ چشمک زن نسر واقع با آلفای شلیاق (چنگ رومی) اولین ستاره پیام آور فصل تابستان خضور دارد.

-شمال غزبی آسمان 25 فروردین ساعت 10 شب و 25 اردیبهشت ساعت 8 شب:

در این ایام باید با صورت فلکی جبار و ستارگان زمستانی خداحافظی کرد. ما می توانیم آنهارا در افق پایین و در موقع غروب تا اواخر فروردین هم ببینیم. صورت فلکی ثور و ستاره درخشان نارنجی-قرمز آن یعنی آلفا یا دبران در آسمان شمال غربی در افق بسیار پایین قرار گرفته است. عیوق یا آلفای ارابه ران در بالای صورت فلکی ثور است.  

صورت فلکی برساووش در زیر عیوق و ستارگان ذات الکرسی به شکل دبلیو (w) در پایین آسمان شمالی و دقیقا کمی بالای افق واقع شده است. ستاره کاستور (آلفای جوزا)  پولوکس(بتای جوزا) و شعرای یمانی(آلفای کلب اصغر) (ستارگان آلفا پرنور ترین ستاره هر صورت فلکی اند) در بالا و در غزب عیوق قرار دارند.   ستارگان کم فروغ صورت فلکی سیاه گوش نیاز به چشمانی تیزبین دارند تا بتوان این صورت فلکی گربه گون را دید که در بالای عیوق قرار داد. کهکشان راه شیری در این مکان ذاتا کم فروغ است ولی در منطقه ذات الکرسی در جایی که به افق برخورد می کند به حداکثر درخشندگی خود می رسد . البته اگر آلودگی نوری و مشکلات اتمسفری این اجازه را بدهد.

در گنجه ذهنم یادواره طرحی است شگرف. خاطره ای از شبی اعجاز آور و روشن

آن روز تمام قد سر در آخور خاک داشتم. از خاک طلب می کردم    با خاک پیمان می بستم    و  بر خاک می افزودم.

پس آنگاه که روز بی طاقت شد شب به تاخت آمد و گیسوانش را بر آسمان پراکند تا شاید لختی بیاسایم

    من.نگران بر سوسوی ستارگان سکوت شب را با صدای نسیم می آمیختم و تخیلم سوار بر این آهنگ الهی دریچه های هفت آسمان را چارچوب به چارچوب فتح می کرد.

تمام هستی من: نگاه هوشمند چشمانم

کالبدی نبود

من . از حجم حضور . رشته ای از تار و پود کل شده ام.  پیکان هوشم از سوی تا سوی یگانگی است.  هر پرسشم تپی است در محیط تار و پودی یکه و واحد.

اینجا "سرنوشت" معنی آرزوست .   "مهیا یافتن" معنی خواستن.....

ای لایتناهی!  مرا بیاموز هر آنجه دانش توست

    پس در لحضه آتشین شدم سوختم گدازه شدم و از افلاک به خاک آمدم. به گمان سر به فراخور حد کشیدم...

پلک هایم را باز کردم. آفتاب در تمثیل ظهر تابستان در چشم هایم تخم گذاشت.

روزگارم به بهترین حال متحول شده !

در تربیع بهار آرزو کردم :  "سرنوشت" معنی آرزوهایتان باشد

1393/12/28

کوروش دنیوی